In de schaduw van een dag
ik zag haar in de morgenstond
neen, niet oog in oog,
slechts in de marge
de afstand was in velerlei opzichten
onoverbrugbaar of zomaar te ver
om het kompas op te richten
niet dat ik maar een letter verstond
vermoeid legde zij wat woorden
in haar mond die op slapen duidden;
het was opnieuw de nacht inluiden
de dag aansluitend heb ik maar
in de residentie doorgebracht
en zag kunst-koningen te paard
en rommelig gesorteerde gebouwen
naar nog net, voor mij dan,
in enige herkenbare stijl,
zoals er Jugendstil was
ooit in haar oorspronkelijke aard
de avond kondigde zich aan
er was geen tijd om te spreken
per omgaande verloor zij haar gezicht,
wellicht naar elders uitgeweken;
ik zal het nooit echt zeker weten
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 8 maart 2018
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid