Post
Woorden schrijf ik tot kilometers
om afstanden te overbruggen.
Mijn eenzame gedachten
vormen ontelbare PS’sen;
ze vliegen als postduiven weg.
Geen grenzen kunnen
mijn minnende mijmeringen dwarsbomen
Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien
over het afscheid en de tijd heen
die ik bukkend sprokkel.
Geplaatst in de categorie: afscheid