inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.391):

Doordringende predikant

Het is een soort kastanje,
echt een groter dan drie voet hoog
boom en meteen een soort poëet,
een heuse manlijke draagpilaar
vol houten ringen mooi vertakt,

de zijtakken, zijn stam
twee containerbreed
met name het royaal positivisme
goed in de aarde geworteld
gewoon ergens tussen straatstenen
natuurlijk vaderlandslievend.

Hij oogt zo vrolijk frank vrij en fris,
draagt mooie ogen in zijn barst
kinderen vrouwelijk in zijn kruin
ruwe bolster blanke pit kastanjes

elke jaar kaarsen, statig alsof hij bidt
ook vele onbekenden en daklozen
kijk als schaduw en troostplek mee
verworden tot deel van leven en dood.
We houden hem zo in woorden
en beeld eeuwigdurend levend.

Met zijn uitstraling en een groot hart
op menig omzoomd plein bij de graven
is hij heel bepalend mede een rustplek,
poëzie tot hij zelf omgezaagd bank wordt.

Er klinkt immers naast dan is er niets
meer, een stem buiten nog wellicht
nieuwe aanplant die nog geen
echte bloesem kaarsen of schaduw biedt.

Dan rest geen bekend panorama
geen omrande ogen, wellicht maartse buien
maar geen sneeuw wel een gedicht
misschien iets over vlindertuinen
en het was toen een bijzondere dag die dag
in ons hoofd denkend aan ja jou die bloesem.



Tot zien rust zacht mooi mens.

... Als in memoriam.

Ook hij hield als mens van mensen van taal, hield en vooral van doe maar gewoon deel een woord een lach dan weet je wat leven in taal nalaten kan.
Oprichter van de poule des doods.

Daar sprak ik destijds in het voorjaar van 2006 in CAM vanuit Puttershoek over. (Die avond was trouwens ook Gijs ter Haar gast .Met hem maakte ik een fotoreportage aan de Binnenmaas met de bekende broodfoto..)

In de maanden en het jaar na hem het interview en zijn voordrachten sprak ik oa. lees ik terug, met Henk van Zuiden met Wigman en Vinkenoog alle vier ook dichters van een groep mensen , liefhebbers van mensen en taal uit de groep de poule des doods.

Sprak met Thomas Möhlmann en diens oma.

Maar ook met Bernlef en vele anderen de telefoonnummers prijken nog op de lijst , wat zijn getallen dan mooie herinneringen.

Ik weet nog dat Carlo destijds mede-college van het poëzie en muziek programma tegen Martin en mij en Ef Starik zei, wat een aimabel mens bent u , ik zou het niet kunnen in de huid van een onbekende kruipen en dit werk doen.

Hij wilde het geen gewoonte maken antwoordde hij al zou hij het wellicht wel tot zijn dood doen.Hij vond het wel grappig dat ik soms in het programma soms onbekende mensen plotseling opbelde en vroeg wat ze deden.Ik vertelde hem dat niet elke dichter dat spontane kon waarderen.Taal bedoeld was om mensen te laten uiten maar gek genoeg sommige mensen ook dichters, daar dan overvallen moeite mee hadden. ( dat is het voordeel van dagboeken en schriften, die kun je terug lezen.)

Voor elke gast maakte ik destijds zelf een gedicht wat ik ze gaf geënt op mijn gevoel bij hun.

Ik ben en zal ook nooit een bühne beest worden wel een stroomdichter in redelijke stilte.
Gewoon een vrouw een kind een mens dat houdt van taal en er blij van wordt.Was Martin Seepers en Carlo destijds dan ook dankbaar dat ik door toeval bij hun aan mocht sluiten om het later zelf met Martin Seepers voort te laten bestaan toen Carlo verhuisde. Ik houd van taal, kinderen en taal mijn grote liefdes naast schilderen en gewoon mezelf zijn.

Voor Ef Starik schreef ik destijds deze , gelukkig bewaar je wel een en ander en teruglezend denk ik, hoe belangrijk is het om met anderen taal en liefde voor taal te delen. Ook juist nu in de huidige tijd die zo digitaal aan het verworden is. Ik ben geen dichter die de regels kent ik heb alleen regels en zinnen en beelden, een gevoel bij taal dat me dierbaar is.

Met liefde toen gegeven in 2006 in alle stilte nu zonder stem hier digitaal.

Als ode als dankje wel toen en ook nu aan een prachtige zoon, man vader en echtgenoot die ook als verspreider van liefde voor taal er was voor de eenzame en daklozen een bijzonder mooi initiatief van een groep die geen mens eenzaam in de aarde wil laten verdwijnen zonder het uiten van woorden , het ze toespreken. ...

Schrijver: annemieke steenbergen, 18 maart 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 123

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)