Netgedichten

netgedicht (nr. 65.407):

Wel holle ogen

zij streden
maar meden elkaar
in persoonlijk contact

alleen de spiegel
zag wie zij in alle
stilte voor zich had

weg waren de
zekerheden van
projecties in beeld

geen fixaties
door afgunst of
jaloezie op de meet

wel holle ogen
in trainingsachterstand
twijfels als vogels in de hand

een ziek hoopje
mens passeerde met een
duizendste seconde de grens

een triomferende winnaar
als groot magistraat
in een performance die staat

alleen de spiegel keek
naar de tijd en spijt waaraan
haar tegenstandster leed