Netgedichten

netgedicht (nr. 65.545):

Gordijnen

Ze sluit de gordijnen voor het raam.
Met een hand sluit ze een gordijn dicht
met de andere hand het andere gordijn.
Voor het raam zijn de gordijnen gesloten.

Ze doet een lamp aan. Aan de bovenkant
van de gordijnen valt een strook licht.
Het gordijn gesloten. Het raam dicht.
Gesloten ramen en gordijnen zijn open.

Ze kijkt nog een keer naar de gordijnen
die ze had dichtgedaan. Het raam is nog
niet helemaal dicht aan de buitenkant.
Het licht, het raam, en ook de gordijnen.

Schrijver: Hannie Rouweler, 4 april 2018

hannierouweler

gmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

gordijnen

vergeefsheid

eenzaamheid

3.0 met 4 stemmen

205

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Hannie Rouweler
Datum:: 5 april 2018; Dank je Hanny, voor je reactie. Leuk. Het zijn twee gordijnen die dichtgedaan worden in het midden. Dus het kan zijn dat eentje niet goed dicht zit of zat, of niet helemaal. Als je je met zulke dingen 'bezig houdt' (als dichter) komt het inderdaad fobisch eenzaam of dementerend over. Het drukt m.i. in elk geval een monotoon gevoel uit, zoiets. Minimal music, minimal poetry.

Naam:: Hanny van Alphen
Datum:: 5 april 2018; Fobisch van eenzaamheid of dementerend, dat maakt niet uit. Het beeld is mooi. Alleen strofe 1, vers 2 klopt naar mijn idee niet helemaal. Ik zou opteren voor "doet" ze een gordijn dicht.

Geef je reactie op deze inzending: