inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.549):

Dagen

De boerderij is mijn bestaan, al zit er weinig verf op de deuren.
Ik hoef er niet weg en niemand komt.
Ik werk op het land tot ik met uitgeput en bezweet lijf ga zitten.
Daarna sluit ik de luiken.

’s Nachts luister ik naar het ronken van de schepen op de rivier.
Als ik het bed niet warm krijg draai ik een fles open.

Als de vlinders komen steek ik de riek in de grond.
Als de krekels sjirpen blijf ik hele nachten buiten.
In de grijze herfst duw ik patronen in het geweer.

Eenmaal was er een vrouw.
Ze kon er niet tegen. Ik zag haar niet eens vertrekken.

Schrijver: Gijs Nijland, 5 april 2018


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 118

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
14 april 2018
wie met de natuur leeft
heeft geen andere lover nodig..

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)