inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 65.588):

Nachtelijk schoon

Deze avond ving de vroege nacht zo duister aan
de hemel kleedde zich in stemmig zwart satijn
waar heldere sterren als rijen lichtjes zijn
die door de kosmos trekken ieder in eigen baan

een universum toch zo onmetelijk groot
wat is een mens om dat te kunnen bevatten
tracht slechts enkel het tal der sterren te schatten
voelt men zich dan niet steeds kleiner en devoot.

Waarom zouden wij dan naar die planeten gaan
terwijl onze aarde ons reeds veel te groot is
kunnen we niet hier zorgen voor beter bestaan

dat ieder hier leeft in vrede zonder gemis
op aarde kunnen we ook naar sterren kijken
wonderen die aan het firmament prijken.


Zie ook: http://www.keetweg.nl

Schrijver: Egbert Jan van der Scheer, 11 april 2018


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 59

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)