inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 278):

Wereld van glas

De laatste druppel aan het hangend blad
valt langzaam naar beneden
De zon schijnt in het vallend nat
spiegelt beelden uit het verleden

Verloren gegaande dorre gebieden
kwetsbaar aangetast door droog klimaat
Geen water voorhanden, alzo geschiede
meedogenloos in de zon gebraad

Thans veranderd in onvruchtbare woestijnen
duinen van zand schroeiend in de zon
die wegkwijnende grond gewoon liet verdwijnen
omdat het simpelweg niet groeien kon

De grilligheid van het klimaat boort gaten
in de voortspoedende tijd die langzaam aan
de wereld zonder waarschuwing achterlaten
met een schokkende blik op een leeg bestaan

De druppel rust in duizend regenbogen
en wordt opgenomen in bloeiend gras
waar de regen nog valt, bekeken door vele ogen
zo mooi en toch ook zo breekbaar als glas

Schrijver: Edwin van Rossen, 6 juni 2002


Geplaatst in de categorie: natuur

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 526

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)