inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 322):

De Stad

De stad in mij
is vermoeid door
een oeroud verdriet.

Zware woorden klinken
tegen de gevels
die scherp omlijnd zijn
in de eerste dagen.

De bruggen overbruggen
diepe sombere waters
Geen lach weerspiegelt.

Hoe schoon en mooi
het klonk en was
Het verbond is verbroken.

De stad breekt zichzelf af
Ze geeft niet meer
Ze gaf

Schrijver: lisan lauvenberg, 12 juni 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 357

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)