Woestijn in de polder

Met mijn schoen door zand en stenen
Waait het stof hoog op
Daalt een eindje verder
En strijkt neer op een verdwaald blikje

Ik hoor de doeken klapperen
Als grote witte spoken
Sommige mensen zijn al op
Alsof de camping gaat ontwaken

Ik zie een karavaan van mensen
Wachtend in de rij
Storm in hun hoofd
En het zand in hun ogen

De groene vruchtbare aarde
Aan de andere kant van het hek
Belooft rust en overleving
Hun oase is mijn werkelijkheid

Ik zie een kind een zandtaartje scheppen
En eet vrolijk met haar mee
De storm is iets gaan liggen, daar
In mijn polder en haar woestijn.

vluchtelingen azc

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 454