DAGJESMAN
'k Zit aan 't namiddagstille strand
wat oud en vadsig bij te komen.
Daar nadert over 't rulle zand
een wezen uit zeer stoute dromen.
Een vlotte tred, een slank postuur,
een strakke broek, zwart lange haren,
een topje... ach mijn smeulend vuur
laait op en komt niet tot bedaren.
Vooral niet als met zwoele lach
zij rechtstreeks naar me toe komt lopen
en ik heel hitsig peins: oh mag
ik eindelijk op zo'n wonder hopen...?
Ik voel me als ze voor me staat
heel opgewonden, warm en blij.
Ze zegt: "Wat fijn dat ik je zie..."
tegen een knul vlak achter mij.
Geplaatst in de categorie: lightverse