onschuld

zo zag ik je zitten
gehurkt in het gras
een klaverbloempje plukken
alsof het iets gewichtigs was

je rende over het water
in stukken kringelklein
brak je de weerspiegeling
alsof het niets kon zijn

dan viel je in zijn armen
je zag hem niet eens staan
een spel werd al je struikelen
alsof je danste op de maan

de nacht was van flanel
waarin je schommelde tussen de dagen
alsof je resten avondrose
naar zonsopgang hielp dragen

hoezeer de nacht ook leek
op dromen tussen de dagen
het werd onzichtbaar zwart gemaakt
je onschuld zonder vragen

kind onschuld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 14 stemmen 840