Netgedichten

netgedicht (nr. 543):

Heimwee

Voor het eerst alleen
van huis weg
voelt zij zich raar
niet te verklaren
en vlucht verloren
naar het verlaten strand

Tranen vallen
als regendruppels,
door natte wimpers
kijkt ze wazig
naar de stoeiende zee

Dansende golven
dagen haar uit
hun zwierig spel
met hen te spelen

De verre einder
en het watergeruis
verzachten de pijn
van het gemis van thuis