Netgedichten

netgedicht (nr. 562):

Jarig 91

’t Is weer zover
de wereld kende rampen, de beurzen kelderden
men klaagde steen en been
er was de pest, de tyfus en de cholera
er vlogen vliegtuigen door torens heen
maar één ding zal er niet veranderen
dat is mijn schoonmama

ze rijgt weer eens een parel aan haar leeftijdssnoer
ze is nu verreweg de oudste
en aan de ruzies die ze regelmatig maakt
weet je met zekerheid
ze is beslist nog niet de koudste

nog even opgewekt, plezant
en zorgzaam als in voorliggende jaren
het gaat dus goed met haar
u hoeft zich daaromtrent geen zorgen meer te baren
nog altijd even ferm en overtuigd
wanneer het over anderen gaat of anderszins vreemd bloed
hun wacht een lot door moeders uitverkoren
dat zelfs een beul nog vrezen doet.

Ook Albert Heijn krijgt onder uit de zak
Ze weet van wanten
Waar was het nou voor nodig
Het ging om haar gemak
Ze was juist aan de volgorde gewend
Getreiterd worden ouwe trouwe klanten

Kado’s zijn zinloos
Die geven we dus niet
Je kunt er volgens haar toch niks meer mee
De kleine tijd die rest kan het alleen nog maar kapot
Zoals de video en de tv.

Dus geven wij haar ter verandering een stichtelijk gedicht
Dat ze met zonnestralen mag worden overgoten
En op naar volgend jaar
Wat hebben wij er weer van genoten
Mijn schoonmoeder is jarig
Daar ben ik mooi mee klaar