Par les soirs bleus d’été

(naar het gedicht Sensation van Arthur Rimbaud)

Viel de vette klei maar van m’n klompen
Kon ik maar zo dichten als Rimbaud
Waarom ruikt m’n pen naar peen en uien
En zwalk ik meters onder zeeniveau

Nooit krijg ik de kans om lang te zwijgen
En mijn gedachten vinden zelden rust
Zal ik ooit gelukkig met een vrouw zijn
Is er iemand die mijn woorden lust

Waarom mag ik de paden nooit bewandelen
Op zomeravonden zo hemelsblauw
Is dromen van onsterfelijke liefde
Wel haalbaar als je sterft van de kou



Sensation

Par les soirs bleus d’été, j'irai dans les sentiers,
Picoté par les blés, fouler l'herbe menue :
Rêveur, j'en sentirai la fraîcheur à mes pieds.
Je laisserai le vent baigner ma tête nue.

Je ne parlerai pas ; je ne penserai rien:
Mais l'amour infini me montera dans l'âme,
Et j'irai loin, bien loin, comme un bohémien,
Par la Nature, -heureux comme avec une femme.

Schrijver: Daan de Ligt, 4 augustus 2002

dldeligtwanadoo.nl

soirs

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 11 stemmen 673