Het Lied der Dwaze Meiden
Een kleur van dieper minnen
verbleekte alle poppen
een kleur van dieper minnen
ontkluisterde hun zinnen.
Die kleur en een zacht kloppen
- een man om lief te kozen!
die kleur en een zacht kloppen
niet langer meer te stoppen,
Ried hen, de roekelozen
het speelgoed op te geven
riep hen, de roekelozen
naar een wellustig vozen.
Weg van hun vroeger leven
zijn zij naar knappe knullen
weg van hun vroeger leven
jubelend voortgedreven.
Niemand kan zonder brullen
aan het Fortuin ontkomen
niemand kan zonder brullen
zijn hartstochten verhullen.
Steeds stiller meegenomen
zacht sluipend op hun tenen
steeds stiller meegenomen
naar jongemeisjesdromen,
Gingen zij en verdwenen
ontvoerd, onteerd, ontorven,
gingen zij en verdwenen
op vlindervlugge benen.
Maar zij zijn niet gestorven
of rouwvol teruggekomen
nee, zij zijn niet gestorven
maar slechts voorgoed bedorven.
(vrij naar Nijhoff, 'Het lied der dwaze bijen')
Geplaatst in de categorie: vrouwen
Wat moet je er van zeggen??
Ze zijn er!
Toch?
Net als Simon Tamahata! Die is er ook!!
Toch?
Of was dat reeds?
Ach, wat!
Vrouwen zijn leuk! Ik zoek er nog één!
Of Twee!!
Maar je gedicht is super!
Ik hou van je!!
M'n poppetje