We vlechten onze levensdraden
Ik begraaf me in haar armen
ze slokt me op als in een droom
Ik verken haar wereld sluimerend
en geef me over in haar stroom
Ze neemt me op in tussenpozen
ademt mij vluchtig door haar heen
Ze is mooi als duizend rozen
mijn hartje klopt voor haar alleen
Als een sluierende nevel
zweven we door ons droompaleis
Een winterse stilte omhult ons teder
terwijl we dansen door ons paradijs
Onze liefdesklanken vormen samen
een weefsel en spinsel van muziek
We vlechten onze levensdraden
in een wereld van mystiek
Geplaatst in de categorie: liefde