Depressie
De verte vangt de leegte
van je starre stille blik
ontkent het vurig leven
dat eens het jouwe was
Hoe diep moet je graven
om te zien waarom
Hoe ver moet je lopen
om te vinden wat je zoekt
Hoe hoog moet je vliegen
om het licht weer te zien
Je werkelijkheid van waan
van grijze stof geweven
waar leven verdween
in kille klamme grotten
van jouw gekwelde geest
Ik wil je graag vertellen
dat dit maar tijdelijk is
en als het licht weer aan zal gaan
je weer zult willen lachen
want waar duister licht ontmoet
kan schaduw niet leven
hotmail.comGeplaatst in de categorie: emoties
depressie 3.0 met 18 stemmen 
1.058
1.058
Geef je reactie op deze inzending:
mooie woordkeus,
compliment.
Een zware depressie, maar het gaat nu gelukkig een stuk beter met mij.
Ik kreeg dit na de dood van mijn moeder.
Ik vind het een geweldig gedicht !!!
Volgens mij heb je dit echt vanuit je hart geschreven.
Ik herken het wel een beetje!