inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 712):

gehandicapt

jouw lichaam is helaas niet meer volmaakt
Er ligt een grote diepe schaduw overheen
Het leven heeft jou zichtbaar hard geraakt
Je houdt je groot maar voelt je vaak alleen

Je kunt niet meer wat je eerder graag deed
Je wilt het zo graag maar het lukt je niet
Het voelt vreselijk vreemd soms bijna wreed
Dan huil je stil en stiekem van verdriet

Je denkt wordt ik wel volwaardig ouder
Heb ik nog enig nut in deze maatschappij
Maar plots is daar die arm om je schouder
Die blik dat lief gebaar maakt je weer blij

Die onverwachte hulp die doet weer leven
Toch iemand die er zo maar voor je is
Die onvoorwaardelijk jou zo veel wil geven
dat geeft weer kracht en vreugd in het gemis

Dan gaat de zon weer warm en feller schijnen
Het bloed stroomt nu weer sneller door je heen
De leegte wanhoop en de eenzaamheid verdwijnen
Je weet het zeker nu je hoeft niet meer alleen

Schrijver: Hendrik Jan Janssen, 29 augustus 2002


Geplaatst in de categorie: lichaam

4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 1.600

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)