Die avond bij het meer

Als ik denk aan die ene avond
Bij het meer
Constant volgden mijn ogen je
Droevige blik
En je haren bewogen toch
Fris als een zomerwind
Gelijk met je stappen
Het was vreemd
Ik voelde me leeg en
Jij lachte naar die late wandelaar die het
Koud had en naar huis wilde
Langzaam stopte je aan de rand van het
Meer en keek rond je
Niemand, alleen mijn schaduw
Onopgemerkt verborgen die
Probeerde te weten, te
Raden waarom jij daar
Stond zo stil en ik
Twijfelde en zag toch
Uit je ogen
Vloeiden tranen langs je
Wangen om dan te breken op het
IJs en te sterven
Zonder meer, zonder mij

avond abecedarium

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 441