Netgedichten

netgedicht (nr. 817):

leegte

Zwarte leegte
koude eenzaamheid
tranen van ijs vallen op een gebroken hart
Een beving, een rilling
een windvlaag door mijn kille lichaam

Starend in het niets
snakt mijn ziel naar adem
gevangen voel ik mij
Geketend in de boeien van het alleen zijn
kruip ik diep in mijn schulp

Tijdloos en kleurloos
een gapend gat is mijn gemis
smachtend verlang ik
Naar de draad die mij zal hechten
in de hoop om eens weer heel te zijn

Schrijver: marieke, 13 september 2002

Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

eenzaamheid

leegte

gebroken hart

3.0 met 38 stemmen

4.007

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Fré
Datum:: 11 december 2007
Email:: frederick_hausertelenet.be; Hahaha, wat'n afgang. Zowel voor de schrijver als voor de mensen die ervoor stemden. Als Komrij het zo afbreekt..... Pijnlijk!

Naam:: Guido Vanhee
Datum:: 17 oktober 2007
Email:: guidovanheegmail.com; Gerrit Komrij besprak dit gedicht uitvoerig in NRC Handelsblad en in zijn verzamelbundel "Kost en inwoning". Poëzieloze poëzie... zoals hij de internetgedichten noemt. Gelijk heeft ie natuurlijk. 99% van wat hier opeengepakt staat is totaal waardeloos en heeft met poëzie niets te maken. Dat dit gedicht hier een 8,40 haalt is daar een duidelijk teken van. "Valse poëzie van literaire charlatans, valsemunters in de poëzie, nietszeggende woorden, epidemie van de particuliere overpeinzing" ik citeer maar. Als je dit soort "gedichten" leest, besluit hij, vergaat je de lust tot poëzie.

Naam:: sephus
Datum:: 4 maart 2003
Email:: sephus48hotmail.com; De leegte zo beschrijven.Heel pakkend hoor !

Naam:: Zilver
Datum:: 15 september 2002
Email:: zilverdigimail.nl; Prachtige voorlaatste zin! Wel heel erg dramatisch (hoop dat het niet al te autobio is). Meer zinnen zoals de voorlaatste en ik ben een fan :)

Geef je reactie op deze inzending: