Kloosterling

Waar de wilde wingerd groeit
wil ik dwalen.
In gedachten dan te zingen
ritmisch, op de geur der dingen
om me heen.

Als boven de bemoste grond
vertraagde tijd tot stilstand komt.
De kloosterling in mij, verwond
ontwaakt in duizend rusten.

Gelijk ooit 't verleden is begonnen...
Een tel,
tot eeuwigheid gesponnen
uit draden van geluk.

geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 3 stemmen 385