inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 901):

geheugenverlies

zolang zijn geest aarzelt
op de grens van weten en
vergeten, cirkelt hij rond
in huis, zoals de goudvis
in zijn glazen kom die
in de voorkamer op de
tafel te pronken staat

door het water glinstert
een goud vlammetje van
koudvuur met een kort
geheugen van maar drie
seconden, dus achter
elke ronde wacht een
heel nieuw avontuur

vreugde en verdriet
verwisselen steeds
sneller van plaats bij
het besef, dat elke
minuut hem dichter
brengt bij het moment
van totale duisternis

de goudvis kwispelt
vliegensvlug door bocht
na bocht en vindt pas
aan het einde van zijn
korte leventje het
vrije water, waarnaar
vergeefs werd gezocht

wanhopig klampt zijn
brein zich vast aan iets
maar letters vallen uit
de woorden en na een
uur weet hij niet meer
of het wel waar was
wat hij zag en hoorde

net als de vis draait
hij zinloos in 't rond,
voorbij de angst om
los te laten en wacht
op het moment waarop
hij in een vis-à-vis
met God kan praten

Schrijver: john grave, 29 september 2002


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.022

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)