Netgedichten

netgedicht (nr. 960):

Panter

balancerend op een waterdruppel
sprak de filosoof
over eindeloze vrijheid in het zelf

terwijl ik naar beneden dook,
aangetrokken door de schaduw
van een panter, en vluchtte
in woorden zonder komma’s

de zon scheen fel - te fel -
de maan was mij vergeten

gevangen in haar vrijheid
verlangde ik
naar diepe, diepe eeuwigheid
en tuimelde in de zwarte nacht.

Bleke maan
beschijn mijn zangerige
zanderige pad

hoor haar zingen,

de muze
van dit gelaat.