metafoor van schoonheid

De witte oceaan van je ontluikende glimlach
Doet de nacht verstommen in het ochtendgloren
Bevend zie ik hoe de zwaluwen jou vertrouwen
Alsof de lucht in je bossen de smaak van zoethout heeft

Huilend van droefheid om het gemis van je aandacht
Lonkt de einder naar de horizont en zwijgt jaloers
De takken slapen in de strenge bomen zonder groen
De zon is eventjes gestopt om zachtjes mee te snikken

De overwinning van je trots galmt doorheen de sterren
Zoals een lichaam dat naakt de schaamte uitdaagt
Grenzeloos is de schoonheid van je spiegelbeeld
Die zich in de schaduw van mijn illusies nestelt

Mag ik in je verleden dwarrelen als een ogenblikje
Zoveel is mijn overgave om met je bloemen te verdrinken
Parelend als gouden dauwdruppels op je roze wangen
Hunkerend naar metaforen van schoonheid sterf ik nooit

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 13 stemmen 1.456