Fibromyalgie
Zinloos, de pijn die komt en gaat,
soms erger, soms ook weer niet.
Zeurend alsof ze me niet verlaat
alles wat achterblijft is verdriet.
In cirkels van waanzin gedreven,
met vlagen aanwezig, maakt ze me te moe
om weer verder te gaan in mijn leven
en slaat deuren achter me toe.
Onbegrip en woede overmeesteren mij
in golven van onmeetbare pijn.
Ik ga op in dit vreselijke getij
het vreet aan al mijn energie,
en het ontneemt me mijn 'zijn',
mijn hel op aarde 'fibromyalgie'.
Geplaatst in de categorie: ziekte
Niet sterk van lichaam
Doch heel krachtig van geest
En ik wil dat zien
Jouw woord is mijn raam
Naar jezelf geweest
<> --<--<-@
als een warm bad
waarin je pijnen
kunt vergeten
ik wens je balans
op het oneffen pad
er is altijd wel
een steuntje, moet je weten