Kikkervisje
Een oude scheve boom
Staat om te vallen
Over een watertje gebogen
Honderden twijgen houvast
Ik zie kikkers drijven
Gezegend met bolle ogen
En gladde waterdichte lijven
Loerend zonder mededogen
Niemand kan vermoeden
Waar wortels ooit begonnen
En argeloze bonte bloesem
Blijft bestuivers lokken
Bronnen staan niet stil
De herfst blijft steeds komen
Het regent net niet te veel
Tussen die galerij van bomen
Ik wandel er net als jij
Met het eind op de hielen
Die duizend ogen eigen makelij
Om te doen bloeien te bezielen
Ik ben nog zo groen
En zo blij soms te vermoeden
Dat wie ik ben is wat ik doe
Springend in vallen die behoeden
Zie ook: http:// www.rubic.schrijft.nl
Schrijver: rubic, 4 november 2002
Geplaatst in de categorie: filosofie