inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.064):

Tunnelblik

Ze is een soort nevel
Vlak boven zoetzure zeëen
Die walmende, oneindige,
Enorme verleidingen uitspreekt

Haar kronkelend landschap
Vormt bezwerende liederen
Zoals hoge bouwsels proberen
De verte te doen vergeten

Woorden tegen aardige mensen
Nesten vol verraderlijke slangen
Alles wat ze in haar eenvoud doet
Lijkt soms in strijd te zijn met mij

Soms wil ik niet meer
Smachtend naar gewone vrouwen
In mijn gedachten allang op weg…
Ze kust me ineens heel warm

Afhankelijk van haar aards bestaan
In mijn oogverblindende blindheid
Laat ik me vallen in gelukkig water
Vertrouw haar opnieuw, weer wat meer


Zie ook: http:// www.rubic.schrijft.nl

Schrijver: rubic, 4 november 2002


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 944

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)