Netgedichten

netgedicht (nr. 1.092):

Plotseling

Als plotseling een deurtje opengaat
dat al die tijd gesloten was
Als je met iemand praat
die altijd zo dicht bij je staat
maar niet was te bereiken
Dan merk je pas
dat leven alle kant op gaat
en ook bij situaties zonder hoop
die wendingen kan maken
waardoor het kluwen wordt ontward
en je een zucht kunt slaken

Dan slaan de ramen van je hart wijd open
dan jubel je en huilt,
dan zijn er zoveel dingen niet belangrijk meer
voor niets ter wereld kun je zoiets kopen
voor niets wordt dat geruild

Dan keert er rust en kalmte in de eigen geest
dan is de toekomst weer dichtbij;
het is al lang genoeg geweest
nu keert het tij