Netgedichten

netgedicht (nr. 1.146):

Slijterij

een slijter klaagde steen en been
m`n dochterlief is daaglijks buiten
zeemt in minirok de ruiten
mijn handel was er ver mee heen

elke zuipschuit voor haar plat
vergat dan dronken al mijn schappen
liet het zuipen voor het lappen
Ik was die stomme ladder zat

de wijnen ben ik maar gaan schenken
Geen lust tot rekken in de zaak
ze stonden pal voor het vermaak

nu bedien ik ieder op haar wenken
de borrel valt weer in de smaak
alleen slijt zij, moet u maar denken