OPDRACHT AAN WOORDEN OM VER TE GAAN
De causses zijn hoog
Haar erosie diep
De rivier is daar vol en woest
De keien hard
De forellen in 't dartele water
Ze blijven
Ik kom en zal weer gaan
Die beweging is echter zover uiteen
In tijd
Gemis van een stem
Een heldere lach
De wenkbrauwen gemaakt gefronst
Het lukt je nauwelijks
Het is een herinnering
Nu ver weg
Die afstand en toch die lach in mijn oor
Ben je dan toch nabij?
De verte in bergen, is niet te zien
Mijn reikhalzen leidt tot niets
Te weten waar 't noorden is
Dat is de kunst
Ik draag mijn woorden op te gaan
Over die verten
Naar het noorden
Naar jou
waarvan ik intens hou
Geplaatst in de categorie: liefde