inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.248):

in licht dat uren schemert

bomen staren in de mist
huilen druppels op de straten
het geluid vermindert zicht
stilte voelt verlaten

gevangen in het grijs
dat kilte is gaan dragen
omklemmend soms met ijs
als de vorst is aangeslagen

takken wijzen troosteloos
verloren naar de hemel
aarde lijkt wel bodemloos
in licht dat uren schemert

stappen dempen in het gaan
op wegen zonder richting
straatlantarens zijn wel aan
maar geven geen verlichting

Schrijver: wil melker, 6 december 2002


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.5 met 6 stemmen aantal keer bekeken 328

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Sylvia Schrijen
Datum:
16 maart 2003
Email:
sylvia_schrijenmsn.com
Sfeervol gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)