inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.287):

Verglijding

De sleutel tot een nieuw begin
ligt veilig opgeborgen
De zandloper loopt de uren door
tot aan de dag van morgen

Tijd en ruimte gevlochten ineen
spoeden zich door eeuwige paden
Kosmisch gezien het rijk alleen
grenzeloos vlecht het zijn draden

Waar de aarde tolt zijn eigen baan
de zon schijnt jaargetijden
Dag en nacht, zon en maan
die ritmisch in elkaar over glijden

Rustig stroomt het leven met de wind
als een vloeiende beweging in elkaar
De tijd glijdt verder en ontspint
zichzelf voortstuwend jaar na jaar

Schrijver: Edwin van Rossen, 11 december 2002


Geplaatst in de categorie: tijd

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.570

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
jumanji
Datum:
12 december 2002
Email:
jolien_krezzz2000hotmail.com
Echt een heel sterk gedicht, echt klasse. Ik kan er niks aan toevoegen gewoon heel knap.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)