Netgedichten

netgedicht (nr. 1.304):

George is dood

"George is dood", zong de zanger op de hoek,
alsof het ging om de titel van een slecht boek.
Maar mij deed het veel, het liet me huiveren,
ik snakte naar adem om m'n gedachten te zuiveren.

En ik ging terug naar 1970, ik was nog jong,
ik hoorde hoe hij me 'My Sweet Lord' toezong.
Vol passie liet hij zijn gitaar gieren en janken,
te ver weg om hem toe te juichen en te bedanken.

Bedanken om alles wat hij me heeft gegeven,
ik die nog aan 't begin stond van m'n leven.
Ik denk aan je, al ben ik nu volwassen, groot,
dank je George, ook al zingt de zanger ... "George is dood".