geef het prille groen aan bomen

de uren knallen nu champagne
flessen vol met schuldgevoel
het vuur loeit door de lichamen
de drank mist nooit zjn doel

het dooft de onlust
en verstilt de vragen
het brengt het knagen
tot een vage rust

het leven is te dragen als
de nacht wordt aangemaand
meer daglicht toe te laten
het geweten wordt gesust

ga de duisternis maar haten
omdat het licht te donker wordt
het goede heeft niet in de gaten
dat het langzaam wordt vermoord

geef het prille groen aan bomen
groei de takken weer in knop
zorg dat de bloemen kleuren pakken
fluit nu eindelijk de vogels uit het slop

Schrijver: wil melker, 21 december 2002

wlmelkerziggo.nl

voorjaar

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 1.234