Netgedichten

netgedicht (nr. 1.370):

Vliegen als een adelaar

Met goudkleurige kop
en diep zwarte vlerken
ben ik het symbool
van kracht zonder buigen

In 't hoge rotsgebergte
ben ik altijd thuis geweest
waar het verre uitzicht
mijn scherpe oog trotseert

Op weidse vleugels van satijn
laat ik me drijven
doorklief met trage slag
wind en hemelrijken

Waar het blauw van azuur
en ijle wolken zweven
vlieg ik als een adelaar
met vrijheid, mij eigen