inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.382):

Mijn zwarte bruid

In deze donkere nacht van gedragen bezinning
Verdampt ras de wijn tot een bloedrode lust.
Het kaarslicht vervormt tot haar fraaie verschijning
Door de bloedrode lippen van schoonheid gekust.

Beneveld vervlieg ik door de krochten des tijds
Aanschouw in haar ogen de vragende lach.
De eerste ontmoeting in gevoelens gevangen
Brengt weemoed als zonlicht op een sombere dag.

De tijd was ons breekpunt, onze zielen te jong
Om de liefde te vangen in ons eeuwige vuur.
Verdriet en deceptie verdreven emoties
En lieten ons weerloos in dit gezegende uur.

De wijn schenkt illusies van het diepste beminnen,
Als ik voel hoe de wilskracht van mijn scherpe tanden
Haar hals speels verleidt tot een onsterflijke lust
Als haar hoofd zich ontspant in mijn warme handen.

Mijn tanden ontmaagden haar wellustige hals
Een gelofte van trouw voor mijn donkere bruid.
Haar bloed smelt als ijs op mijn dorstige lippen
Als de zegen van eeuwigheid zich voor ons ontsluit.

Het maanlicht ontwaakt mij uit diepgaande dromen
Als haar foto mij aankijkt uit een levenloos blad.
Het besef dat bekendheid haar ziel heeft gevangen
Maakt mijn tergende leegte tot een eindeloos gat.

Ik ontwaar in haar ogen de geest van het heden,
De aardse verleiding die mij haar heeft ontnomen,
En met mijn hart versplinterd door eeuwige spijt
Stort ik mezelf in eenzame dromen.

Schrijver: Gary, 24 december 2002


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 811

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)