Netgedichten

netgedicht (nr. 1.402):

Bevlieging

Op een tijdstip dat alles maar mag,
Na de zondagse Mis, als geboorte uit de kiem
In aanzettende sfeer en het hart onder de riem,
Onderzoeken Zijn zielen alsof wetenschap het aantrekt.

Ik mijmer, Christus is als een afgebakende vangst,
Die de achtervolgers blootlegt en laat hen laven -
Maar merkt Hij dat alles maar mag, bangst
Onderkent hij en vlucht zoals alleen alle braven.

En wie slecht ligt in dit martelend zicht,
Die wil de scheuten op de beulen plaatsen:
Hij levert gedachten op aan mens betoogde daden-

Hij pleit eigengerechtig voor de prijs naar de vraag,
En het bevliegt in de geest Zijns referentiekader,
En beschouwt zichzelf als bevangen slaande bevrijding.