inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.404):

Koud laat je me janken

aarzelend open ik mijn grote muil
stem mijn lied in witgrijze damp
grom mijn grieven tegen de lamp
die helderheid brengt in beneveld gehuil

verknipt toon ik mijn schaduwkant
als silhouet in priemend blauw gelijst
dat zielsverdriet naar boven krijst
verkracht onteerd en aangerand

lange halen smijt ik de argeloze hemel in
woest roep ik de echo op om mee te danken
schreeuwend beschuldig ik je schone schijn

hoog haal ik uit met het kwijl op mijn kin
koud laat je me schreeuwen, krijsen, janken
onaangedaan vervolg je stil je eigen lijn

Schrijver: WOLF, 28 december 2002


Geplaatst in de categorie: woede

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.769

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)