Netgedichten

netgedicht (nr. 1.435):

NIEUWJAARSDAG

Met een huiverige morgen
is het nieuwe jaar begonnen.
Ik sta op de trein te wachten
starend naar een hoge toren
waaromheen wat spreeuwen spelen
en ik krijg het langzaam koud.

In de trein kijk ik naar buiten.
Nevelwade ligt sinds eeuwen
over doodgevroren velden.
Marmeren beeldengroepen zwanen
waken over starre sloten
met een nooit vergane pracht.

Komt die plotselinge vrees
die ik in mijn buik voel beven
van hoe klein die spreeuwen waren
toen ze dansten door een leven
vol van honger en gevaren
en hoe streng die toren wees?