tot licht onze naaktheid bedekte
ik keek je na
je blik verdween
in vele ogen
ik riep je naam
ruggen bleven blind
hoofden stil gebogen
ik mocht je schimmig
kussen tot de wellust kwam
dan ging je weer je eigen gang
ik vrijde met je schaduw
tot het licht onze naaktheid
bedekte en de zon liefde scheen
ik zocht je en wachtte
verloren jaren, ongezien
ben je er steeds geweest
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid