inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.499):

Geschenk

Jij schenkt me iets, mijn schat, terwijl wij verdwalen
in de kolken van onze planeet.
Onze dagen zullen lengen en onze haat zal overbodig worden.
Maar ik vermoed een lichtpunt, hoe simpel,
dat ik jouw bloed met mijn geschenken kan roven.

Jachtig is je adem en uitgestrekt je reis
Je nipt aan onze warmte in duizend en één slokjes.
Je draait en vertrekt.
Jij met jouw vermaak en vrienden,
wat baat het als je slechts één uur denkt aan mij.

Juist, met onze gezegende leeftijd
kunnen we de voorbije jaren tonen op foto’s
en bewaren in onze buik
wat door de vingers glipte, het grijpgrage verlies.

Het water danst en barst schichtig
door de dam, wat ons belet.
Toch hangt het dal door van weten van wat was
en schaduwt haar sluipzacht.

Schrijver: Wimper, 9 januari 2003


Geplaatst in de categorie: kinderen

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.937

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)