inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.520):

Een banaal paradijs

Wij gingen op zoek naar een haven,
maar die vonden wij niet.
Dus restte ons niets dan de golven,
die wij maar amper zagen.

Soms een wazig eiland aan de einder,
een albatros of twee,
een vis die zich verhief,
de drift en het kompas,
was alles wat er was.

En soms misschien Cythère,
een paradijs voor wie bejaard is,
een lustoord voor wie van de aarde is.

Mar niets, zelfs niet Hy-Breasail,
voor wie de kaarten maakte en ze las.

En weer een albatros of drie,
en nog een eiland aan de kim,
want eilanden zijn er ter zee genoeg.

Geen oceaan kan zwemmen zonder kijker,
geen zeeman drijven zonder schip,
en in de mist der zeeën,
de dode mannen aan de wal.

De wezenloze vrouwen op het schip,
de barre winden en het niets,
het nooit-geziene of gedachte al.

Schrijver: Maxim de Winter, 11 januari 2003


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 410

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)