Pluizen
Titel gehuld in mist
laat zich door sluier kuizen
nog voor ik je diepste wist
besefte ik mijn eigen gevoel
verward heb ik gezeten
kon met die maag niets eten
vol van nis verstopte muizen
veel te warm of plots heel koel
Woorden wervelen in kolken
missen betekenis en klank
mijn hoofd gevuld met wolken
waar ik net dartelend in sprong
regels verliezen hun zin
zodra ik ze hakkelend begin
alsof ik gedrenkt in drank
struikel over een dubbele tong
Het slotwoord vergaat in nevel
zweeft rond in het warme ruisen
van ademstoot geprevel
die strelend langzaam luwt
tot minder dan een zucht
niet langer op de vlucht
voor het tedere pluizen
waarin jij me zachtjes duwt
Inzender: WOLF, 12 januari 2003
Geplaatst in de categorie: liefde