Netgedichten

netgedicht (nr. 1.573):

uitgeslapen

als de maan
is uitgeslapen
en de zon
nog even wacht
ik na wat rekken
en wat gapen
mij voorzichtig losmaak
uit de nacht
ruik ik bloemen
zet ik thee
smeer ik boter
op mijn brood
ga ik met de lente mee
kleur ik bleke wangen rood

als een vogel
in het gras
die met schuine kop
naar voedsel speurt
zie ik hoe jij
in versleten ochtendjas
de eerste
zonnestralen keurt
ogen klein, haren verward
je mond
vraagt om een zoen
en ik wil graag
met heel mijn hart
deze scène overdoen