Schoolplein in de winter
Jij zit de dooie school te overleven
daar op dat bankje op dat doodleeg plein;
er komen vlokken op je haren sneeuwen
als word je zienderogen oud. En klein
dalen vanuit de hoogte meeuwen
neer op je handen die het brood verdelen
Dan laat eindelijk over de eeuwen
heen een stem zich uit een verte horen:
"Een vrouw, een man, een paradijs verloren"
en loop ik door de wereld wit en wijd
terwijl ik weet dat slechts voor werkwoorden
bestaat een onvoltooid en niet verleden tijd.
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 25 januari 2003
Geplaatst in de categorie: school