inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.623):

De vlucht der liefde

Je ogen o zo blauw
stralen van onsterfelijk verlangen
en fluisteren een zoete dauw
waarin ik me graag laat vangen
Ik zie je, gouden sneeuwgodin,
vanuit m'n subjectief gevoel
Je geeft m'n leven zin
met onsterfelijke liefde als ultiem gezamenlijk doel
Met jou kan ik waarlijk vliegen,
vliegen boven de saaie realiteit
rustend op je fluwelen vleugels
gevat in een witte zweem van aardigheid

Terwijl we samen oud worden hier
zie ik je nog steeds door alle jaren heen
hoe je was als wild jong dier
vers gehouwen uit een witmarmeren steen

Zonder jou zou het niet gaan...
Ik koester elke vervoerende memorie
als voedsel voor een verder bestaan,
een bestaan zonder je trotse glorie

Toch zal het ooit zo zijn
maar voor mij leef je immer voort
in de hoge engelenvlucht zonder pijn
waar eeuwigheid ons immer bekoort
en verder niemand ons nog stoort,
niets nog ongehoord,
ons beider harten van de liefde doorboord
wil ik dat je weet dat
je me tot in de eeuwigdurende eindigheid bekoort.

Schrijver: Tristan Ratza, 25 januari 2003


Geplaatst in de categorie: valentijn

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 3.242

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)