Netgedichten

netgedicht (nr. 1.636):

Podium

door lampen verwarmd en ontbloot
sta ik oog in oog met gespitste oren
passie vormt een verendek van woorden
die ongehakkeld de vrijheid vinden
en geademde antwoorden ontmoeten
- het doet mij slechts vragen om meer

je ogen ruimen al snel een plekje voor me
ik schurk me naast je en reik met aandacht
raak je zacht - je bent dichterbij dan verwacht -
en met enig pleinvrees betreed ik je hart

dwarrellicht als zon door een bladerdak
beschijnt de vandalen die jouw podium delen
ik schuifel wat langs de rafelige randen
en knars je scherven diep in mijn hiel
je woorden leiden langs spiegelwanden
reflecteren silhouetten van verborgenheid

een zijdeur lonkt met de geur van buiten
laat mijn wil wentelen in je palmende hand
tot vallend velours het lotsbesluit omarmt