Wintervooravond
Een ouderwetse winter ontbreekt dit jaar:
banale regens en kleinschalig weer
roeren de bebouwde kom.
Niemand weet dat Fimbul komend is
en Fenris zich al uitrekt,
loert, vraatzuchtig gaapt .
Alleen de zuivere regenkinderen,
uit de beschutting van polders en akkers
te voorschijn gekropen, de dijk op-
gegaan met een omhaal van kleding
zeggen het elkaar: hoor!
De Tijd slaat Ragnarok, hoor!
Plaatselijke vaarten schijnen
beamend te klotsen tegen beschoeiing,
waar rottend riet door baggeraars
werd neergesmeten.
En komt de ruiter langs
de landweg aangereden:
Odin op Sleipnir,
stijgt af om zijn oor te leggen
aan de grens van lucht en aarde.
Daar valt bewijs te horen
van wat is geweest,
is en zijn zal.
Hij knikt.
Hij weet.
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 1 februari 2003
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: filosofie
Noorse mythologie 3.5 met 2 stemmen 
485
485
Geef je reactie op deze inzending: