Het ruime sop
Zandbank wordt zee,
en schepen varen uit
het oog, het hart, van wie
hen uitzwaait aan de rede,
tot zij ook aan elkaar
verloren raken
Waar is zij, kapitein,
is dit wel onze zee? Is dit
opspattend schuim
ons samen?
Ik wil langszij
en enteren
maar weet alleen
zeewaardige gebeden:
blijf bij mij heer,
de avond valt
Ik kijk mijn kijker uit
en zie: langs elke horizon
reizen haar schepen
ver ver
Zie ook: https://tjootje.auteursblog.nl
Schrijver: Theo van de Wetering, 2 februari 2003
Geplaatst in de categorie: liefde